Buen Camino, Dag D +12, Tardajos - Hontanos, 20,6 km

Gistermiddag en avond stonden in het teken van de zondagsrust. We verbleven in Albergue La Fabrica, waar het niet druk met pelgrims was, maar wel veel locals kwamen eten. Misschien wel voor de laatste keer uitgebreid in de zon gelopen en gezeten, want het weer is aan het omslaan. Rustig aan gedaan, voetbal gekeken en heerlijk geslapen in een kamer voor ons alleen. 
 

La Fabrica
 Zondagavond besteding van de plaatselijke Spanjaarden

In de herberg verbleef ook een Amerikaans stel uit Arizona op honeymoon op de Camino. Ik had ze ‘s middags even kort gesproken. Na de pelgrimsmaaltijd kwamen ze even bij ons aan tafel zitten, ik had ze daar ‘s middags voor uitgenodigd. Jack begon een soort van derde graads ondervraging. “Lopen jullie met of zonder rugzak?”  was de fijne openingszin. “Hoever lopen jullie per dag?“ en nog een paar van dit soort vragen. Binnen de kortste keren had hij ook een goed beeld van hun medische toestand, die niet best was. De bruidegom liet een foto van zijn voeten zien die er niet om loog. Zij had een fles wijn besteld. Ik dacht, die gaan we gezellig met zijn vieren opdrinken. Fout, de jonggehuwden braken het verhoor af en verdwenen na nog geen 10 minuten bij ons aan tafel gezeten te hebben naar hun liefdesnestje met de fles wijn en 2 glazen.

We zijn ondertussen de gevreesde Mesata hoogvlakte opgewandeld. Gevreesd om zijn verlatenheid en gebrek aan afwisseling. Grote schootsvelden op de Mesata met af en toe een onbestreken ruimte, waar dan een onverwacht dorpje in verscholen ligt. U ziet, ik ben het militaire jargon nog niet helemaal kwijt.

We zijn vandaag ver terug in de tijd gegaan en hebben onze jeugd doorgenomen in onze ondertussen traditionele en zeer waardevolle ochtendgesprekken. Onze gezamenlijke tijd aan Rijksscholengemeenschap de Breul is uitgebreid besproken. We hebben nooit samen in de klas gezeten in deze massale school. Jack deed een moeilijk B pakket, terwijl Hans een makkelijk A feestpakket had. Toch delen we veel herinneringen samen. Op deze desolate vlakte kwamen we er onder andere achter dat Hans een beetje per ongeluk een meisje gekust heeft, waar Jack eigenlijk een oogje op had. Gelukkig is dat allemaal niets geworden en zijn we erg blij met onze huidige vriendinnetjes.

We hebben de afgelopen dagen enorm geboft met het weer. Vanochtend sloeg het weer om. We begonnen nog optimistisch in onze zomeruitrusting.

Het werd langzaam donkerder en op een gegeven moment toch maar de regenuitrusting voor de dag gehaald. Als Hans in zijn onderbroek zit is de camera van Jack nooit ver weg.

Na twee uren felle regen en windkracht vier tegen, klaarde het weer op en tegen 1330 liepen we het dorpje binnen, waar we de nacht gaan doorbrengen. Tot 300 meter voor de dorpsgrens lag dit pareltje verborgen in een diep dal.

De rest van de dag gaan we hier doorbrengen.

Niet in dit bed met 20 buren.

 Maar toch maar een paar euro meer betaald, we gaan dit jaar toch niet meer op cruise.

Vanavond dolle boel in het centrum van dit dorp met ongeveer 68 Spaanse inwoners en waarschijnlijk zo’n 50 pelgrims.

Tot slot, een kleine herinnering aan het feit dat we aan een pelgrimstocht bezig zijn en niet aan zo maar een gewone langeafstandswandeling. 

Morgen een lange tocht voor de boeg van bijna 30 km, wordt vervolgd.