Buen Camino: Dag D+4, van Puente la Reina - Estella, 22km

Zoals gezegd wordt het dagelijks verslag vandaag niet door Johannes geschreven maar door Jacobus. Jacobus heeft zich tot nu er vanaf gemaakt met wat redigeren en meer of minder zinvolle aanvullingen. Voor onze albergue van vandaag staat een mooi standbeeld en dat wijst ons weer eens op de geschiedenis van onze pelgrimstocht.

Vanuit alle windstreken trekken de pelgrims sinds eeuwen naar Santiago om het graf te bezoeken van de apostel Jacobus. Inmiddels hebben honderden schelpen onze route aangeduid. De bekend blauwe bordjes, gele pijlen maar ook metalen schelpen in het trottoir houden ons op het goede pad. Maar waar komt die Jakobsschelp eigenlijk vandaan?  

De St Jakobsschelp dankt vanzelfsprekend haar naam aan de heilige St Jacobus en dat doet mij natuurlijk goed....  Het verhaal is dat het graf van de heilige Jacobus (in Santiago) bedekt was met schelpen. De schelp staat in de Christelijke symboliek symbool voor de “wedergeboorte”. Vertaald naar het heden zou het zo moeten zijn dat de Camino iets met je doet, en hier zijn Johannes en Jacobus erg benieuwd naar. Hoe dan ook, de schelp is het symbool van de bedevaart naar Santiago de Compostela. Pelgrims dragen de schelp zichtbaar op hun hoed, jas of bevestigen deze aan de rugzak. Vroeger gaf het zichtbaar dragen van de schelp bescherming tegen struikrovers, die de dragers uit een erecode met rust lieten. Meer waarschijnlijk is dat ze wisten dat er bij de berooide pelgrims niets te halen viel. Nu is de drager van de schelp herkenbaar voor eigenaars van albergues die de vermoeide pelgrim een goedkope slaapplaats aanbieden en een maaltijd. Tevens is de schelp aanleiding voor mooie ontmoetingen en gesprekken onderweg. Er zijn natuurlijk meerdere pelgrimsroutes die naar Santiago leiden en ook dat wordt gesymboliseerd door de vorm van de schelp. 

Het verhaal van vandaag geeft mij ook de gelegenheid een aantal zaken recht te zetten. Drie weken thuis klinkeren en zand kruien heeft er voor gezorgd dat mijn kuiten in een duidelijk betere staat zijn dan die van mijn metgezel. Onder het motto “samen uit en thuis” wordt er dus voor elkaar gezorgd. Gelukkig is Johannes mentaal beresterk (wat vooral komt omdat hij niet onder wil doen voor zijn oudere broer) en heb ik er alle vertrouwen in dat we de eindstreep gaan halen. 

Het avondeten in Albergue Jakue was verrukkelijk en we prijzen ons gelukkig met twee stapelbedden voor ons alleen. Stilletjes hopen we dat dit zo blijft, eindelijk geen snurkers boven ons en iets meer privacy. Het is ons niet gegund: een iets te corpulente moslim in traditioneel islamitisch gewaad bezet het bed boven Hans. We noemen hem voor de rest van de avond Ali Baba. Tot overmaat van ramp vraagt Hans hem of hij ook naar Santiago loopt...... Dat was niet het geval.

Een kennis van Hans (JW de V) heeft een toepasselijk commentaar geleverd op onze schrijfsels met de woorden “Door achter te laten wat je niet meer nodig hebt, creëer je ruimte om te vinden wat je vooruit brengt”. Dat is wel even een volzin om ernstig over na te denken. Dat heeft Hans vannacht blijkbaar ook gedaan want vol trots deelde hij mij vanmorgen mede dat hij afstand had gedaan van zijn te volumineuze slaapzak.  Hij gaat verder met zijn ook al niet kleine lakenzak. Dit alles om ruimte te maken.... Mij deed dit initiatief meer denken aan een instructiefilm uit 1978 (tentenkamp) genaamd “De ondergang van de Bravo-compagnie”. De camino zal ons leren of het een juiste beslissing is geweest.

Vandaag gaan we op weg naar Estella en het is goed om te weten dat de eerste 100km er op zitten.
 

We verlaten Puente le Reine, een mooi dorpje met een indrukwekkende kerk met een apart altaar waar de pelgrims worden geëerd. Voor zowel Jacobus als Johannes brandt daar nu een (elektrisch!) kaarsje. Moge het helpen op de resterende 688km die we nog voor de boeg hebben.

Gisteren bij het vertrek uit Pamplona was het landschap indrukwekkend, vandaag zo mogelijk nog meer. Het doet denken aan de film “de Gladiator”, er is hier in eeuwen niets veranderd. 

Na dik 5 km hebben we de eerste kuitenbijter weer overwonnen en is het tijd voor thee met iets lekkers. Het is immers zondagmorgen.

Tien kilometer verder de lunch in een alleraardigste bar in het plaatsje Lorca waarna Hans zich voor vertrek overgeeft aan de noodzakelijke portie doping.

We komen uiteindelijk rond een uur of half 2 aan in Estella waar we een fatsoenlijke kamer in een hostel hebben geboekt. Morgen wacht een etappe naar Los Arcos waar we gaan proberen te overnachten bij een Spaans gezin om zodoende het echte Camino gevoel te ervaren. Afhankelijk van de vorm van de dag en onze mood is er ook nog een alternatief: doorgaan naar Torres del Rio, het zou de eerste dag zijn met meer dan 30 kilometer. We laten het op ons afkomen!

Buen Camino.