Buen Camino dag D+1 Roncevalles Zubiri, 21,8km

Vandaag de tweede bergetappe. Niet zo heftig als gisteren, maar we zitten nog steeds in de uitlopers van de Pyreneeën. En ook vandaag was het dus stijgen en dalen. En ook vandaag was het nog donker toen we de kloosterpoort uitliepen. Een stukje mentale training van de Baskische monniken viel ons ten deel. Dit stond op het verkeersbord langs de weg ( dat ook bij Theo V bekend is).

Dit terwijl we gisteren in Frankrijk al andere aanwijzingen hadden gekregen.

Door het goede weer zijn de pelgrims vandaag een stuk spraakzamer dan gisteren. Regen en wind bevorderen de conversatie immers niet. Het landschap is indrukwekkend, heuvelachtig en kilometers lang lopen we door oeroude bossen afgewisseld met mooie doorkijkjes en kleine dorpjes.

De route voerde ons nu eens niet over veel asfalt, maar grotendeels over zeer goed begaanbare halfverharde paden en iets minder goed begaanbare geitenpaden. We waren blij dat sommige stukken waren opgeknapt met EU gelden, dat is nog eens wel besteed belastinggeld. Er blijven echter nog genoeg stukken over die een opknapbeurtje kunnen gebruiken, dus als we terug zijn even Frans Timmermans bellen.

EU geld

Baskische romantische Strasse

Gisteravond was een wederom een echte Pelgrims avond. Het was volgens de Nederlandse vrijwilligers onverwacht druk in het klooster. Volle bak dus. Drie verdiepingen met grote slaapzalen waar meer dan honderd man samen de nacht doorbrengen. Voor de mannen en vrouwen ieder twee douches en twee toiletten per etage. Het was er dus gezellig. De stapelbedden waren verdeeld in nissen met elk twee stapelbedden. Onze buren waren twee Koreanen, Hang en Wang. Een pas getrouwd echtpaar op een wel heel bijzondere huwelijksreis. Al snel werd duidelijk dat ook in Korea de vrouwen de baas zijn. Hang deed precies wat Wang wilde. Wang kon een beetje Engels, Hang wat minder. We hebben Hang een belangrijke wijsheid in het Engels geleerd: a happy wife is a happy life. Hij zou zijn best doen.

We hadden een pelgrimsdiner besproken, maar konden niet echt iets vinden wat op een eetzaal leek. Dat klopte, want de uitstekende maaltijd werd geserveerd in het prachtige restaurant van een hotel  net om de hoek. Even weg uit de kazernesfeer. Hang en Wang zaten naast ons. We vroegen natuurlijk wat hij van het Frans/Spaanse eten vond. Hij had liever rijst dan toast met jam bij het ontbijt. Rijst en veel vlees, daar hield hij van. Hij gaat het dus nog moeilijk krijgen.

Aan de andere kant van de lange tafel zat een groot aantal Amerikanen en Canadezen. Er zijn opvallend veel Amerikanen en Koreanen op de route. In gezelschap zijn de Koreanen bescheiden en onopvallend, wat niet gezegd kan worden van de Amerikanen. Met voorsprong het luidruchtigste volk op aarde. Bij de Amerikanen hadden Jack en ik afgesproken dat we eerst zouden uitvogelen of het Democraten of Republikeinen waren. Bij Democraten zouden wij Trump fan zijn, bij Republikeinen natuurlijk Obama aanhanger. We zijn nog geen Republikeinen tegengekomen. Die bedenken zich natuurlijk wel tien keer voordat ze in het in hun ogen socialistische Europa gaan wandelen. Er zijn dus overwegend progressieve Amerikanen die zich aangetrokken voelen tot de Camino. Een klein zetje is voldoende om ze te laten leeglopen over Trump. We hebben ze aangeraden om nog eens goed op zoek te gaan naar een goede Democratische kandidaat. 

Bij de start om half acht wisten we nog niet of Zubiri het einddoel voor vandaag zou worden of toch het 5km verderop gelegen  Larrasoana. Dat zou afhangen van onze gesteldheid en onze “mood” bij aankomst in Zubiri. Bij aankomst in Zubiri kijken we elkaar aan en nemen een ferm besluit, hier blijven we en we gaan ons een fatsoenlijke twee persoonskamer gunnen met normale bedden. Larrasoana moet dus wachten tot morgen en dit wordt de halteplaats voor het ontbijt. Het einddoel voor morgen wordt Pamplona met een groot glas bier op het plein daar.

Tot slot nog een beetje Camino humor:

Wij hebben niets achtergelaten, we hebben al heel leuke vriendinnetjes.

wordt vervolgd.