Buen Camino, Dag D +5, Estella - Sansol 30 km

Heerlijk zo’n rustdag. Het was een genot om Jack druk bezig te zien. Vol inspiratie begin ik weer aan de nieuwe schrijfweek. Met vandaag een etappe van Estelle naar Los Arcos. Althans, dat was het plan maar we zijn geëindigd in Sansol, een stukje verder.

Overal ter wereld zijn de kilometers even lang. Toch hebben we tot nu toe meer tijd nodig voor een Spaanse kilometer tijdens de Camino dan voor een Nederlandse kilometer tijdens de Vierdaagse. Rara, hoe kan dat. Zowel het klimmen als het dalen kost iets meer tijd. De Nijmeegse zevenheuvelen weg is voor Camino begrippen een makkie.  De ondergrond speelt ook een grote rol. Asfalt was er tot nu toe alleen de eerste dag. En op een geitenpad kan je geen tempo maken. Gelukkig overheersen de redelijk goed begaanbare paden.Tot slot is het gewicht van wat je meeneemt natuurlijk een factor van invloed. Voor ons is dat ongeveer 10 kilo. Dit leidt er toe dat de wandelgemiddeldes voor ons  zelden ver boven de vier km per uur uitkomen en soms zelfs niet meer dan drie. Tel daar de rusten bij op en dan krijg je dat we tot nu toe ongeveer 6 a 8 uur nodig hebben gehad voor ongeveer 22  a 24 km. En dan voel je daarna best wel dat je wat gedaan hebt. Dat was tot vandaag.

Vandaag was de mooiste etappe tot nu toe. Dat leek er in het begin helemaal niet op. De route Estelle uit was in het donker niet eenvoudig. We waren al om 0645 op pad en er moeten een paar Spanjaarden eerder wakker geworden zijn door het gebulder van Jack over het ontbreken van aanwijzingen. Maar uiteindelijk kwam alles goed en kwamen we bij de eerste bezienswaardigheid van de dag. Wat Broer Ad is voor Hans, is zwager Jan voor Jack. Jan heeft de Camino op de fiets gedaan, en daarbij alle culturele bezienswaardigheden bezocht die er op de route zijn. En hij verwacht van Jack natuurlijk dat hij dezelfde interesse aan de dag legt. Nu is Jack van huis uit een echt cultuurmens, dus hij doet zijn stinkende best om zwager Jan niet teleur te stellen. En daarom stonden we om 0730 bij de wijn fontein van Irache. Je kan daar gratis wijn en water tappen, maar dus niet om 0730. Gelukkig was het hek open en kon Jack Jan laten zien dat we er echt zijn geweest.

Volgens onze vriendinnetjes kunnen wij niet zo goed babbelen. Tijdens de Camino babbelen we met name ‘ s ochtends echter best wel wat af. Naarmate de dag vordert wordt dat minder. Dan zijn we ouderwets met ons zelf bezig. We hebben tijdens ons gebabbel 41 jaar dienen van veel kanten belicht. Ook zijn vele oud collega’s de revue gepasseerd. Heren op leeftijd zoals wij roddelen natuurlijk niet, maar we hebben wel een indeling gemaakt in good guys en bad guys. De beheerder van de lijst is Jack, bij hem kunnen inlichtingen worden ingewonnen voor diegenen die echt willen weten wat wij van ze denken. Dit alles hoort natuurlijk bij het loslaten. Na ongeveer 800 kilometer zijn we hopelijk echt wel uitgeluld over het dienst verleden en kijken we vooruit. De Camino biedt daar in ieder geval genoeg kilometers en tijd voor.

De eerste 11 km waren echte Spaanse kilometers, veel op en af over wisselende paden. De zonsopgang was magnifiek.

We liepen op een gegeven moment een lange klim evenwijdig aan de snelweg. Het is een bekend gegeven in de duursport dat je je kan optrekken aan de ellende van anderen. Als anderen verschrikkelijk afzien en je gaat zelf nog redelijk, dan is dat goed voor de moraal. Vandaag hadden we zo’n momentje. De vrachtwagens op de snelweg hadden veel moeite de berg op te komen. Dan voel je je wel groeien in de Camino.

Na 11 km veranderde de omgeving en konden we gelijk meer snelheid maken. Een prachtig stuk licht glooiend terrein lag voor ons open naar Los Arcos.

Om 1215 waren we daarom al op de vooraf geplande stop. Los Arcos is op zich een leuk dorp met een paar terrasjes en een mooie kerk. Maar de Albergo’s waren nog dicht en om een hele middag in de kerk te zitten was ook wat veel van het goede. Dus er nog 8 km aan vast geplakt. Eerst nog even Los Arcos.

Op het moment dat we weg gingen zagen we dat we de kerk nog even konden bezichtigen. Jack had wat redenen om een paar kaarsjes te branden, aldus geschiedde. Het is vast geen toeval dat het licht van boven op beide foto’s fel op Jack valt.

De weg naar Sansol was natuurlijk langer dan gedacht.

Maar om 1430 bereikte eerst Jack en een kwartiertje later Hans onze herberg voor vannacht, gloednieuw en direct aan de route.

En dit is ons uitzicht van ons terras van vanavond.

En dan duurt het niet lang voordat Jack zijn wasje gedaan heeft.

Tot slot nog even de begraafplaats van Los Arcos, op de tekst boven de poort staat vrij vertaald: “Ik was eens wat jij bent, en jij zal zijn wat ik ben”

Buen Camino, wordt vervolgd.