Buen Camino, Dag D + 25, La Faba- Triacastella, 26 km

We hadden hoge verwachtingen van ons verblijf in de Duitse herberg. Een visioen van bier en Sauerkraut joeg ons voort op de steile heuvel richting ons verblijf. Ook onze Duitse metgezel Thomas keek er met genoegen naar uit. De herbergier met de Germaanse naam “Hardy” heette ons welkom en stelde verrassend weinig belangstelling in twee puffende bezwete pelgrims. Daarentegen vertelde hij vooral veel over zichzelf. Zo bleek hij verantwoordelijk voor de interne “orde” en het rouleerschema van deze herberg. Om de zoveel weken was er immers een andere Duitse herbergier en Hardy was er op gebrand dat elke herbergier zijn grundliche beleid praktiseerde. Vol trots toonde Hardy ons de publicator met daarop de zogenaamde “Hausordnung”. Ook Hans begon zich zichtbaar te ergeren en meestal heeft dat verbale gevolgen. Hardy zocht naar het engelse woord voor ondernemer en stamelde bedremmeld “undertaker”. Tja, een inkoppertje voor Hans die hem, met de bekende grijns, duidelijk maakte dat een undertaker toch echt iets anders was. Het is tussen die twee niet meer goed gekomen. Volgens Hans zou Hardy 75 jaar geleden in een kamp de inwendige dienst uitmuntend geregeld hebben......De conversatie met Hardy moest dus met name van mijn kant komen. Dat kostte mij toch enige moeite, vooral toen hij vol trots vertelde dat hij 3 jaar geleden op 68 jarige leeftijd voor de eerste keer getrouwd was, zijn vrouw een kunstknie en twee kunstheupen had en hij de kleur van zijn nieuwe Skoda niet zelf had mogen bepalen. Gelukkig kwam Thomas de hoek om en keek verwachtingsvol richting de herberg. Hij zag jammergenoeg het bordje “bei Ankunft klingeln” niet en werd door Hardy begroet met de woorden: “Kannst du nicht lesen, du sollst klingeln!”.

Kortom, een geweldig verblijf en de sfeer zat er goed in.

Na het ontbijt, bestaande uit een kop thee en een biskwie, namen we afscheid van Thomas. Hij moet zaterdag terugvliegen en gaat vandaag een stuk met een taxi om in ieder geval de laatste 100 km te kunnen lopen. Een goede Duitser, ze bestaan echt, en we gaan hem de komende week missen.

We verlaten La Fabia en vervolgen de steile klim naar 1289 meter hoogte. We zijn getuige van een prachtige zonsopkomst

Vandaag bleek een echte bergetappe. Op en af, en dat meer dan 25 kilometer lang. In elk dorp met een herberg dus maar even stoppen voor koffie of thee een een stuk koek.

O Ceibrero op 1289 meter hoogte

 Op en nu even af
Gelukkig is het landschap prachtig en dat maakt veel goed.

Onderweg komen we een  77 jarige Engelsman tegen, still going strong. Met zichtbaar genoegen bestelt hij in de eerstvolgende bar een biertje. 

Verderop op de route nog twee colletjes, een van 1270 meter en een van 1335 meter.

Alto de San Roque, 1270 meter

Voor ons doen aan de late kant arriveren we rond drie uur in Triacastella. Onze twee-persoonskamer maakt veel goed, ik schrijf vandaag en Hans......

Tot slot, een korte bijdrage van Hans.

 Jack 5 minuten na publicatie van zijn bijdrage.

Wordt vervolgd.