Buen Camino, Dag D + 23, Molinaseca - Villafranca del Bierzo, 32,4 km
25 oktober 2019 - Villafranca del Bierzo, Spanje
Thomas verwoordde het als volgt: “deze herberg heeft prima faciliteiten, maar mist een ziel”. Wij waren het met hem eens. De eigenaar van de herberg van gisteren was vriendelijk totdat we ingecheckt en betaald hadden. Daarna konden we het zelf uitzoeken. Verder hadden we enige moeite om een restaurant te vinden dat open was in Molinaseca, toch geen kleine plaats. Toen we er toch een gevonden hadden bleek dit een schot in de roos. Een lichtpuntje in een grijze dag.
Vandaag hadden we er echter weer zin in. Om 0715 waren we weer op pad en gelukkig voor ons waren de eerste 7 km met verharde ondergrond. Het was mistig en donker tot 0815 en dan loop je liever niet over een geitenpad. Na ruim een uur kwamen we een pareltje van een bar tegen. Omdat de dagen steeds korter worden hebben we worteltjestaart bij de thee genomen. Goed voor de ogen zullen we maar zeggen. Jack was even kort verliefd op een van de twee barmeisjes.
Tegenover deze mooie zaak was het kasteel van Ponferrada.
Nadat we de thee op hadden en langs het kasteel opgelopen waren gebeurde er iets wat ons nog niet eerder is overkomen. We raakten de weg kwijt. Dit kwam omdat we achter een pelgrim paar aanliepen, waarvan, hoe kan het ook anders, de vrouw blond haar had en daar boven op nog een strakke legging aanhad. Dit paar nam een steil pad beneden naar de rivier in Ponferrada en wij volgden blindelings de legging. Beneden aangekomen bleken er geen gele pijlen meer te vinden. Normaal gesproken ga je dan terug naar het laatst bekende punt. We hadden echter geen zin om het steile pad weer te op te klimmen en gingen verder op ons gevoel. Na 500 meter vertrouwden we ons gevoel echter steeds minder. Nog steeds geen gele pijlen. We hebben ons gevoel op dat moment uitgeschakeld (niet zo moeilijk voor ons), google maps op onze telefoon ingeschakeld en de route naar het volgende dorpje geactiveerd. Jack heeft een dure Iphone, Hans een goedkope Chinees. Alleen is de databundel van Jack een beetje op en waren we volgens zijn telefoon ergens tussen Barcelona en Madrid. Hans zijn telefoon gaf wel iets van een route aan, maar Jack vertrouwde het lange tijd niet helemaal. Gelukkig bracht de Chinees ons uiteindelijk weer op de vertrouwde Camino route.
Als we de goede route hadden gevolgd, hadden we deze prachtige slagerij gemist. Een gelukje bij een ongelukje dus.
Na een grauwe morgen brak de zon rond 1100 door de mist heen en werd het een prachtige dag. De route was ook prachtig en om 1215 waren we eigenlijk al op de gedachte plaats van bestemming.
We besloten eerst maar eens wat te eten. Jack stormde een mini market binnen en wilde gelijk brood uit een schap pakken. Dit was fout. De eigenaresse beet hem toe dat hij daar niet mocht komen. Nadat ze door had dat we haar een bitch vonden, ging ze zich echt ook als een bitch gedragen. Toen ik, nadat ze de rekening al had opgemaakt, nog wees naar twee ondefinieerbare meelballen in een mandje werd ze helemaal giftig. Bij de gratie gods kregen we ze toch nog mee, het bleken overigens overheerlijke vanille soesjes te zijn. Het aardige is dat wij in het Nederlands en zij in het Spaans duidelijk aan elkaar hebben laten weten hoe onaardig we elkaar vonden. Heerlijk hoe je je hart kan luchten als je elkaars taal niet spreekt.
Tijdens onze lunch op een bankje in het park besloten we er nog een kleine negen kilometer aan vast te plakken. Het weer was prachtig, het landschap mooi en de benen en de geest waren ook in orde. En zo kwamen we uit op een dikke dertig kilometer vandaag. Een paar foto’s van de middagetappe.
In Villafranca del Bierzo hebben we ingecheckt in Albergue de la Piedra, in ons routeboek aangemerkt als een van de beste van de Camino. Thomas komt ook nog naar ons toe en ik zal hem vanavond vragen of deze herberg meer ziel heeft. De ontvangst was in ieder geval allerhartelijkst en voor het eerst werd ons een kopje thee aangeboden. De kamer, bedden en sanitair zijn in ieder geval klasse dus wij zijn nu al tevreden.
Uitzicht vanuit onze Albergue.
Wordt vervolgd.
ik vroeg hem: zeg waar is je reis naar toe
je naam wordt oud, je schoenen zijn versleten onderhand
en ben je al dat zwerven nog niet moe
het wordt al bijna donker, de weg is lang naar huis
ik weet een bron die reizigers verkwikt
die wonderwel ontspringt daar op die heuvel met dat kruis
de pelgrim zag me aan, hij keek verschrikt
Ik weet het, sprak de pelgrim, die is er inderdaad
de oorsprong van het leven en de deugd
je wordt opnieuw geboren, zegt men als je er in baadt
en krijgt ’n nieuwe naam, een tweede jeugd
kom volg mij beste pelgrim en blijf niet langer staan
je wilt toch vinden, naar ‘k veronderstel
het spreekwoord zegt: wie zoekt, die vindt, ik kom er net vandaan
daarom ken ik de weg hier wonderwel
Het spijt mij, zei de pelgrim, ’t vinden is maar schijn
mijn wegen zijn bepaald door zon en maan
voor mij is er geen waarheid dan onderweg te zijn
en ‘k heb nog eeuwen lang alleen te gaan
toen ik hem zag vertrekken die stille vreemdeling
ontvouwde zich een angstig visioen
terwijl hij langzaam verder tastte in de schemering
en zelden heb ik zo gehuild als toen…
Op youtube volgen we jullie route vandaag, leuk!! Jullie zijn toppertjes!
Veel succes verder en zet 'm op!!