Buen Camino, Dag D + 22, Foncebadon - Molinaseca, 19,2 km

Vandaag een korte etappe. Het weer was dusdanig sip dat we er vroeg een einde aan hebben gemaakt. Morgen zien de voorspellingen er beter uit. Na twee kilometer bereikten we het Cruz de Ferro, waar het net licht aan het worden was. 

Wat is het Cruz de Ferro? De site van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob zegt er het volgende over: “Het Cruz de Ferro is letterlijk en figuurlijk een van de hoogtepunten van de Camino Francés. Het is een groot ijzeren kruis, opgericht op een op enkele kilometers van Rabanal del Camino gelegen plateau op 1500 meter hoogte, en het heeft voor veel pelgrims een speciale symbolische betekenis. Aan de voet ervan bevindt zich een enorme stapel stenen die met de jaren groter wordt en in hoogte toeneemt. Wie de eerste steen heeft gelegd is niet bekend en ook naar de reden waarom iemand dit heeft gedaan is het gissen. Zeker is wel dat elke passerende pelgrim zijn steentje aan de berg stenen bijdraagt, waarmee hij een eeuwenlang bestaand ritueel in stand houdt. De door hem achtergelaten steen of kei is symbool voor in het verleden gedane zonden of een zorg waarmee hij al lang rondloopt. De pelgrim neemt deze steen – als het even kan – mee van huis. Met het achterlaten ervan maakt hij zich vrij van het probleem.

Als wij een steen als vergelding voor gedane zonden zouden moeten meenemen, zou een menhir nog niet groot genoeg zijn. Aangezien wij in onze jeugd niet in een ketel met toverdrank zijn gevallen, valt deze optie af. Jack had voor ons al een mooie witte steen meegenomen, afkomstig uit de Sint Christoffel kathedraal van Roermond. Ik ben de mijne een paar dagen kwijt geweest, maar heb hem op tijd weer gevonden onder in de rugzak. Wij hadden al weinig zorgen, maar die zorgen die we hebben liggen, met het achterlaten van de stenen, achter ons. Ging het maar zo makkelijk. De Camino wacht op niemand, dus snel weer door.

Het was een mistroostige dag met nauwelijks zicht, een zeikregen en een hele lange en lastige afdaling. De sfeerbeelden zeggen genoeg denk ik.

 Het geitenpad is terug van weggeweest. Jack na 11 km in het dorpje waar we de eerste rust hebben genoten.

Gisteravond was het mannenavond. Naast me zat Bill uit Cincinnati Ohio. Bill had op Trump gestemd omdat Hillary Clinton een “ murderer, crook, thief and a liar” was. Ik heb maar niet gevraagd hoeveel wapens hij thuis in de kast had. Voor de rest een aardige man, die de taxi al een paar keer genomen had. Naast Jack zat Jan Donath uit Kiel. Hij was geïnspireerd om de Camino te lopen door het boek van de volgens Jan “world famous” Duitse komiek Harpe Kerkeling. Wie? Juist ja, de in Duitsland wereldberoemde Harpe Kerkeling. Jan werkt al 25 jaar bij de belastingdienst en moest er even uit.

Het is nog rustig op onze slaapzaal voor vanavond, drie Japanners op leeftijd, een Spaanse vrouw en Thomas, onze Duitse vriend. Maar het is nog niet donker en er kan nog veel gebeuren. Geen stapelbedden dit keer. Thomas ligt zo ver mogelijk van mij vandaan met zijn benen omhoog tegen de muur.

Tot slot,

Goed materiaal is ook bij de Camino van groot belang. Maar ook goede spullen hebben veel te lijden. Mijn trouwe Meindel wandelschoenen beginnen hard te slijten. Ik ga er van uit dat ik Santiago ga halen met dit paar, maar daarna zijn ze aan vervanging toe. Opvallend is dat de rechter schoen harder slijt dan de linker. Volgens Jack komt dat waarschijnlijk omdat ik rechtsdragend ben. Ik weet zeker dat er een andere oorzaak moet zijn.

mijn trouwe, bijna waterdichte Meindels

Wordt vervolgd.