Buen Camino, Dag D + 21, Murias de Rechivaldo - Foncebadon, 21,4 km
23 oktober 2019 - Foncebadón, Spanje
Vandaag na lange tijd weer eens een bergetappe. De hele dag licht stijgend, met een steiler stuk aan het eind. Van 880 meter naar 1430 meter hoogte. Je merkt aan alles dat we later en later in het seizoen zitten. In het gehucht waar we gisteravond overnachtten was alles dicht op onze hostel na en daar waren wij de enige klanten. We hebben dus van een intiem diner genoten. Omdat er verder niemand was om mee te praten mocht Jack een film op Netflix uitkiezen. Na een aantal titels van verschrikkelijke oorlogsfilms, hij kan maar niet loskomen, kwam hij met het idee om de film “de Marathon” te bekijken.
Tweehonderd kilometer geleden had hij mij al een keer uitgebreid verhaald over deze klasse film op een moment dat ik een beetje stuk zat. Het verhaal duurde toen wat langer dan strikt nodig, omdat hij bij iedere scene, die hij beeldend vertelde, zelf iedere keer uitgebreid moest lachen. Alle clichés en vooroordelen over homo’s, gereformeerden, arabieren, discriminatie en pesten op de werkvloer, Rotterdammers, Amsterdammers, dames van lichte zeden en hardlopers komen langs in deze hoogstaande film van eigen bodem. Jack en Hans geven deze film 5 sterren, dus kijken maar vanavond.
We sliepen gisteren al om 2230 en we werden pas om 0730 wakker, een teken dat we onze rust schijnbaar toch nodig hebben. Onze ochtend routine is echter zodanig strak dat we om 0800 met een licht ontbijt achter de kiezen alweer op weg waren. Omdat we gisteren nog wat doorgelopen hadden hoefden we vandaag maar ruim 21 km te lopen. De eerste zeven kilometer waren nog droog met goed zicht. Voor ons liep een eenzame pelgrim. We delen iedereen die we tegenkomen binnen een paar seconden in een bepaalde categorie, een onhebbelijkheid die onze vriendinnetjes vreselijk vinden en die we nog steeds niet kwijt zijn. Dit was een typische lone wolf. Jack vroeg me “wat valt jou op aan die man?” Ik antwoordde na lang nadenken “hij is linksdragend”. Jack keek me weer eens verbijsterd aan. Ik had het over zijn rugzak maar hij dacht natuurlijk weer aan iets anders. De man bleek trouwens maar een handschoen te dragen, dat was Jack met zijn scherpe blik natuurlijk als eerste opgevallen.
Eerste stop in de metropool Santa Catalinna de Somoza.
Na de thee begon de weersvoorspelling uit te komen. De rest van de dag een fijne combinatie van regen en wind. De omgeving was prachtig, ondanks dat we niet alle vergezichten hebben kunnen zien.
De koffie hebben we genoten in de meest smerige bar, met het meest smerige toilet, dat we tot nu toe zijn tegengekomen.
Onze geadopteerde Koreaan was ook weer op de route. Als ik hem morgen weer tegenkom, ga ik hem naar zijn naam vragen.
Jack is met alles tevreden als er maar aan een voorwaarde wordt voldaan, hij moet ‘s ochtends iets eten voordat we op pad gaan en liefst yochurt. De plek waar we vanavond slapen is een gehucht met maar een paar huizen, dus in het laatste dorp hebben we eerst boodschappen gedaan. Omdat we in the middle of nowhere zijn worden voor Camino begrippen belachelijke prijzen gevraagd. 2 yochurt, 2 marsen en 2 flesjes drinken voor 13€.
Toen we ons opmaakten voor de laatste 5 km hoorden we opeens een opgewonden gekwetter in een vreemde taal. Een buslading Koreanen was losgelaten op de route, de bus zag ik 5 km verder op weer staan. Ze vertrokken met zo’n 20 minuten voorsprong zonder rugzak en we hebben ze in wielertermen allemaal voor de top opgeveegd. Ze waren op zijn Koreaans in de meest fancy wandelmode aangekleed en een aantal liep met paraplu. Die haalden door de harde wind het einde niet.
Het laatste stuk deed denken aan onze Pyreneeën etappe.
Er was een klein verschil. In de laatste kilometer liet Jack een gat vallen. Hij deed dit om het zelfvertrouwen van Hans een boost te geven. Zo kan het zijn dat er nu foto’s zijn van een ontketende Hans.
Het publiek vond het weer prachtig allemaal.
Om 1330 liepen we onze plaats van bestemming, Foncebadon, binnen. In de jaren 60/70 van de vorige eeuw verlieten de meeste bewoners dit gat. In 1992 woonden er nog maar twee mensen. De toegenomen populariteit van de Camino heeft er echter voor gezorgd dat er weer huizen hersteld worden en er eet- en slaapgelegenheden van laag en hoog niveau beschikbaar zijn.
Deze Herberg zijn we voorbij gelopen.
Tot slot, in de bar een bord waar Jack helemaal blij van wordt.
Wordt vervolgd.
Bisdom bij de Belg. krijgsmacht en Ordinariaat voor de Ned. strijdkrachten:
n.a.v. de H. Johannes van Capestrano, priester (patroon van de legeraalmoezeniers)
Aan hen, die voor de waarden van het leven
hun leven hebben gegeven
wij zullen ons hen altijd herinneren.
Aan hen die door het leven volgens hun eigen principes
levens hebben genomen
wij zullen hen vergeten en vergeven.
Aan al onze broeders en zusters
die ons de weg hebben gewezen
door hun getuigenis en waarheid.
Aan al onze zusters en broeders
die de verkeerde weg hebben genomen
omdat zij verbeten vasthielden aan hun eigen waarheid.
Aan alle pelgrims van het leven
die zoeken naar een betere wereld
dankbaarheid aan de een
en vergiffenis aan de ander
Dat wij nu broederlijk zullen wandelen
in geloof, hoop en liefde
ieder in zijn eigen waarde
in de vrede van een betere wereld.