Buen Camino, Dag D + 18 Mansilla de las Mulas -León 18,8km

Het is nog donker als we om kwart over zeven onze albergue weer verlaten en koers zetten naar Leon. Gelukkig is het op een paar druppels na, droog. Neemt niet weg dat we voor het eerst natte plunje (van gisteren) in onze rugzak meevoeren. Er heerst trouwens nog een serene zondagsrust in de albergue, of men slaapt uit omdat het gewoon zondag is, of de zware dag van gisteren ligt bij onze collega’s nog te vers in het geheugen......

 We zijn dus de enigen die het dorp uitlopen, de lucht ziet er dreigend uit en af en toe valt er wat miezerige regen. 

Eerder hebben we gesteld dat de vriendelijkheid van de Spaanse uitbaters veelal te wensen overlaat. Vandaag treffen we echter een zeer vriendelijk exemplaar aan. De door ons bestelde thee wordt gratis voorzien van een heerlijke plak zelfgebakken cake. Hulde! Misschien wel omdat veel pelgrims vandaag de taxi nemen naar Leon na de ontberingen van gisteren en wij dus zijn eerste klanten zijn op de vroege zondagochtend.

We naderen nu dus Leon en dat ligt op een afstand van ongeveer 315 km van ons einddoel Santiago. Met nog 12 of 13 wandeldagen te gaan komt dit neer op een gemiddelde van 25km per dag, voor ons inmiddels een makkie. Kortom, we liggen mooi op schema en er zit zelfs wat rek in ons schema. Dat is maar goed ook want met de komende heuvels in het vooruitzicht lopen we liever geen 30 km of meer per dag.

Onderweg komen we een Duits drietal tegen uit Berlijn, ze zijn 50 dagen geleden in Geneve gestart en lopen door naar Finisterre. Ze zijn allen tegen de 70 en de man heeft sinds kort een kunstknie. Petje af. Na afloop van de conversatie vragen we ze om van ons beide een foto te maken met op de achtergrond Leon.

Onze albergue blijkt pal aan de Plaza Mayor te liggen. Het is zondagmiddag en de Spanjaarden gaan op hun paasbest gekleed op weg naar een van de talloze barretjes voor de onvermijdelijke tapas. De drukte op de foto geeft de prijsuitreiking weer, ook hier (net als een week geleden in Burgos) wordt een marathon gelopen. 
 

We frissen ons op, zetten de wasmachine aan en lopen vervolgens de stad in. De garnalen en de inktvis smaken opperbest en we vinden dat we die verdiend hebben.

De imposante kathedraal wordt verbouwd en er staat een lange wachtrij om naar binnen te gaan. Jammer, maar we komen onderweg nog genoeg kerken tegen.
 

Eenmaal terug op de kamer gaan we door met ons vertrouwde zondagmiddag-ritme, Hans doet een middagslaapje, ik schrijf de zondageditie, haal het ontbijt voor de volgende ochtend en doe de was. Ach ja, hij heeft nog een dikke 300 km voor de boeg zullen we maar zeggen.

wordt vervolgd.