Buen Camino, Dag D + 17 Bercianos del real Camino - Mansilla de las Mulas 26,2 km

We konden gisterenavond niet eten in onze herberg, dus eindigden we met een stuk of tien Fransen in het enige restaurant van Bercianos dat wel open was. Uitstekend gegeten voor een vriendenprijsje. Alleen nauwelijks contact met onze buren. Als Fransen Frans met elkaar kunnen praten, gaan ze toch echt niet proberen Engels te spreken met twee vriendelijke oudere Nederlandse heren. 

Jack en Jose bleken alleen van elkaar gescheiden door een muur ter dikte van een laken. We konden letterlijk alles horen wat er in de kamer naast ons gebeurde en dat zal andersom ook wel het geval geweest zijn. Volgens de weersverwachting zou het in de loop van de avond gaan regenen en dat klopte. Met het geluid van kletterende regen op het dak ingeslapen en weer wakker geworden.

Na een ontbijtje van de laatste yochurtjes die Jack gisteren had kunnen vinden in de dorpswinkel van  vier bij anderhalve meter gingen we om 0730 op pad. De eerste zeven kilometer hielden we het droog.

Na onze eerste stop kwam de regen echter met met bakken uit de lucht op een stuk van dertien kilometer tot het volgende dorpje. Dat was dus bijna drie uur doorstompen voor de volgende bak thee. De weg verschilde niet veel met gisteren. De provincie Leon heeft de route iets gewijzigd en een pad aangelegd naast een oude provinciale weg. Ter bescherming van de pelgrims zijn  bomen gepland langs de weg die in de zomer een beetje schaduw moeten geven. Het pad langs de weg veranderde gaandeweg de dag echter langzaam in een rivier.

Geen poncho’s, regenbroek en -jas moeten het doen voor ons.

De meeste pelgrims hebben iets dergelijks aangeschaft waardoor ze als Quasi Modo’s over de weg gaan. Met een beetje wind een apart gezicht. 

Het begrip optrekken aan de ellende van anderen kreeg vandaag weer een nieuwe dimensie. Voor ons liep een jonge jongen zonder rugzak in een wapperende poncho. Na een uur in de regen had hij er genoeg van en probeerde een lift te krijgen. Vijf auto’s reden met honderd voorbij. Geen Spanjaard die een doorweekte pelgrim in zijn auto wil. De jongen werd steeds sipper en werd uiteindelijk ingehaald door twee oudere jongeren uit de polder.

Als het wat zwaarder wordt laten mensen de vreemdste dingen langs de kant van de weg liggen. Zo had iemand er schijnbaar genoeg van dit stenen kruis nog verder mee te nemen.

Aangekomen in Mansilla gebeurde er iets wat ons nog niet eerder is overkomen. De eerste twee herbergen waren om 1345 vol en we konden er niet meer bij. Meestal zijn wij een van de eersten. Misschien had dit toch iets te maken met de taxibusjes die we voorbij hadden zien rijden. Niet iedereen heeft vandaag de volledige afstand gelopen. Gelukkig was er wel plaats in de derde herberg, waar we tot nu toe alle ruimte hebben en die tot ons genoegen beschikt over een gloeiend hete douche. Toch moest ik een kleine teleurstelling verwerken. Ik hoorde een Duitse die net aankwam tegen een Amerikaan zeggen dat ze een bed zo ver mogelijk van mij vandaan had gevonden. De Amerikaan zei dat hij dat wel begreep (hij had eerder een nacht naast me gelegen). Zo jammer.

Tot slot een foto van mijn trouwe buddy die gewoon naast me blijft liggen en het uitzicht vanuit ons onderkomen van vannacht. De regen valt nog steeds met bakken uit de hemel. Nog een dag en dan zijn we in Leon en laten we de Meseta achter ons.

Morgen zondag log rust dag voor Hans. Wordt vervolgd door Jack