Buen Camino, Dag D +10, Espinosa del Camino - Cardenuela Riopico, 29 km

De Albergo van gisteren was ok, het eten daarentegen het minst tot nu toe. Gezellig was het weer wel. Thomas kwam in de loop van de middag weer aanzakken, met in zijn kielzog een andere Duitser, Ollie. Binnen 30 seconden had Ollie al aan Jack verteld dat hij 45 was en dat zijn vriendin hem na een relatie van zes jaar had verlaten. Hij zou met een vriend in een oude camper door Albanië gaan trekken, maar dat trok hij nu niet meer. Daarom had hij van de een op andere dag besloten de Camino te gaan lopen. Er is iets met Jack dat mensen doet besluiten direct hun hart bij hem te luchten. We hebben samen ‘s avonds genoten van elkaars gezelschap, zeker niet van het eten. Gelukkig smaakt een biertje altijd.

Thomas wilde per se bij ons op de kamer, ondanks dat er nog een andere kamer beschikbaar was. Hij vond het zo gezellig bij ons. Voor het eten ging Hans even kort een uiltje knappen. Toen hij na een uurtje verfrist weer wakker werd, was Thomas verdwenen naar de andere kamer. Had Jack dat ook maar gedaan. Onze slaapritmes verschillen. Ik slaap snel en word vroeg weer wakker. Jack ligt eerst nog even na te denken over de wereldvrede en kan dan vervolgens door mijn pantergeluiden niet slapen. Na een heerlijke nachtrust sprong ik opgewekt om 7 uur uit bed. In het kader van de Wiedergutmachung kwam er typisch Duitse marsmuziek uit mijn Ipad . Des grossen Kurfuersten Reitermarsch, Yorksher Marsch en Marches des Soldats van Robert Bruce. Prachtig, mijn vriendinnetje kan beamen dat de klanken van deze marsen regelmatig door de auto schallen. Staat allemaal op spotify, dus meanstream. Jack keek me met verwilderde blik aan en kondigde aan dat hij niet meer bij mij op een kamer wil slapen.

We waren diep onder de indruk van het ontbijt wat klaarstond.

Om 0730 de Albergo snel achter ons gelaten en weer op pad. Het eerste uur zagen we niet veel door een dikke mist. Om toch nog iets normaals binnen te krijgen een korte stop gemaakt in het volgende dorp. We waren niet de enigen. Alle jagers van de regio waren bij elkaar voor een dagje jagen. Een paar dagen eerder had ik ook al schoten in het bos gehoord. Zou wat zijn, Afghanistan overleefd en dan worden geraakt door een verdwaalde jagerskogel tijdens de Camino. Gelukkig bleven we ongedeerd, misschien mede door de vele hart versterkertjes die de jagers al voor de jacht tot zich namen. De cognac flessen werden in rap tempo leeggeschonken.

Vandaag weer eens een prachtige route. Na de eerste 4 km mist eerst een lange klim omhoog en boven de mist uit.

Daarna kilometers lang op een soort hoogvlakte door het bos verder.

Aan het eind van het bos een overgang naar weer een ander omgeving.

We zouden eigenlijk na 23 km stoppen. We voelden ons echter nog goed en waren er al om 1315. Dus we  hebben er nog een stukje van 6 km aan vastgeplakt, hoewel we wisten dat hier nog een gemeen klimmetje in zat. Ad kan trots zijn op zijn navolgers, we hebben de kortste maar ook moeilijkste route naar Burgos gepakt. Hans wordt met de dag sterker.

Geitenpad net onder de top.

Boven met in de verte Burgos.

Om 1500 binnen in Albergo Santa Fe, om 1545 gedoucht, de was gedaan en aan de slag met de blog.

Strikt om 1900 worden we aan tafel verwacht door de strenge waardin. De albergo zit vol met Italianen, maar net kwam Ollie ook aanwaaien. Heute Abend wieder ein bisschen Deutsch reden.

Tot slot, morgen zondag, dus een blog rustdag voor Hans. Gaat Jack weer vertellen hoe het echt gaat.

Wordt vervolgd.